Πλεονεκτήματα
Τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει αρκετές μελέτες με σκοπό τη διερεύνηση του πραγματικού οφέλους στα θηλάζοντα βρέφη και στις μητέρες τους από την αποκλειστική διατροφή με μητρικό γάλα για τους πρώτους 6 μήνες ζωής και από τη συνέχιση του μητρικού θηλασμού πέρα των 6 μηνών. Οι σχετικές μελέτες, για λόγους δεοντολογίας, είναι κυρίως μελέτες παρατήρησης. Η μετανάλυση αυτών των μελετών έχει οδηγήσει στα συμπεράσματα που συνοψίζονται στον παρακάτω πίνακα.
Όπως φαίνεται στον πίνακα, τα βρέφη που θηλάζουν παρουσιάζουν μικρότερη συχνότητα εμφάνισης λοιμώξεων, όπως λοιμώξεων του γαστρεντερικού, του ανώτερου και κατώτερου αναπνευστικού, ωτίτιδων. Μάλιστα η προστασία είναι δοσοεξαρτώμενη. Επίσης, ο μητρικός θηλασμός έχει βρεθεί ότι μειώνει στατιστικά σημαντικά τον κίνδυνο του συνδρόμου αιφνίδιου βρεφικού θανάτου και τηs οξείας λεμφοβλαστικής λευχαιμίας.
Οι αποδείξεις, ωστόσο, δεν είναι επαρκείς για τα οφέλη του μητρικού θηλασμού σε ότι αφορά την καλύτερη νευρο-αναπτυξιακή εξέλιξη των παιδιών που θηλάζουν. Η μείωση των ατοπικών παθήσεων και του καρδιαγγειακού κινδύνου των παιδιών που θήλασαν είναι επίσης υπό εξέταση. Η μοναδική μέχρι στιγμής τυχαιοποιημένη μελέτη παρέμβασης για την προαγωγή του μητρικού θηλασμού (Μελέτη ΡΡΟΒΙΤ -Λευκορωσία) έδειξε ότι παιδιά, που θήλασαν αποκλειστικά, σε σχέση με συνομήλικά τους που δε θήλασαν, δε διέτρεχαν μικρότερο κίνδυνο για την εμφάνιση παιδικής παχυσαρκίας.
Τα αναμφισβήτητα οφέλη του μητρικού θηλασμού για τις μητέρες είναι η γρήγορη απώλεια βάρους μετά τον τοκετό και η μείωση του κινδύνου για εμφάνιση καρκίνου του μαστού προεμμηνοπαυσιακά κατά 4,3% για κάθε χρονιά θηλασμού (Collaborative Group on Hormonal Factors in Breast Cancer, 2002). Επίσης, ο μητρικός θηλασμός, με την προϋπόθεση ότι διαρκεί περισσότερο από ένα χρόνο, φαίνεται να μειώνει την πιθανότητα εμφάνισης του καρκίνου των ωοθηκών κατά 28% (IP S. et aΙ, 2009). Επιπλέον, έχει βρεθεί ότι το μεταβολικό προφίλ των γυναικών που θηλάζουν αλλάζει στη διάρκεια της γαλουχίας με αποτέλεσμα να μειώνεται ο πιθανός κίνδυνος εμφάνισης σακχαρώδους διαβήτη τύπου 1 και 2 και δυσδιλιπιδαιμίας.
